Która część Wenecji jest najstarsza? Gdzie najwcześniej rozwijało się życie miasta? Niektórych być może to zaskoczy, ale wcale nie jest to Plac Św. Marka!
Plac św. Marka to wprawdzie miejsce, które witało przypływające tutaj z całego świata statki, ale właściwe życie miasta, gdzie wszyscy się spotykali, handlowali i załatwiali sprawy urzędowe toczyły się w pobliżu rynku na Rialto – tam, gdzie obecnie znajduje się słynne na cały świat targowisko (więcej o tym targowisku przeczytacie tutaj). Schodząc z mostu i kierując się w stronę targowiska, przejdziemy po rejonach, w których życie toczy się tutaj gwarnie już niesamowitą ilość czasu: od V w. naszej ery.
Najstarszy kościół w Wenecji
Zaraz po zejściu z mostu, po prawej stronie zobaczymy kościół San Giacomo di Rialto i jest to przypuszczalnie najstarszy kościół w Wenecji.
Trudno ustalić konkretną datę budowy: powstał prawdopodobnie w 421 (to jest data założenia Wenecji) lub 428 lub w 540 roku. Kościół funkcjonował tutaj zawsze w tej postaci, w jakiej widzimy go obecnie. Po pożarach był odnawiany zawsze zgodnie z pierwotnym projektem.
Kościół był postrzegany jako przynależny do odbywającego się tutaj przez stulecia bazaru. Ołtarze poświęcane były sprawom kupców i rzemieślników. Na ścianach kościoła można odczytać wielki napis, brzmiący: „kupcy mają być uczciwi w swoich interesach i dokładni w ważeniu”. Kościół został zbudowany na planie krzyża greckiego. Kopuła jest umiejscowiona centralnie. Szczególnie ciekawy jest 24-godzinny zegar ze zdjęcia po prawej: dobudowano go dopiero w XVI wieku, ale jest to gotycki element. Inny element, który trudno znaleźć gdziekolwiek indziej na świecie to gotycki ganek, stojący przed główną fasadą kościoła. Obecnie w kościele odbywają się koncerty.
Plac Campo Erberia
Przed kościołem znajduje się plac Campo Erberia – plac zawsze był klepiskiem, na którym handlowano owocami i warzywami. Wybrukowano go dopiero w 1758 roku. Dziś już nie ma tam żadnych straganów.
Po przeciwległej w stosunku do kościoła stronie placu jest rzeźba: Gobbo di Rialto. Człowiek dźwigający piedestał, do którego wiodą schody. Na piedestale właśnie w tym miejscu podawano do publicznej wiadomości komunikaty władz. Z piedestału korzystali też zwykli mieszkańcy Wenecji: mogli z niego wygłaszać, co im się nie podoba w mieście, potępiać publicznie niesprawiedliwość, oszustwa i nadużycia władz. Niektórzy twierdzą, 
że postać uwieczniona w pomniku ma symbolizować robotnika pochodzącego z Bergamo. Po tym, jak w XV wieku Wenecjanie podbili Bergamo, liczni mieszkańcy tego miasta ściągali do Wenecji, aby tu żyć i pracować. W satyrach i żartach opowiadanych na salonach mieszkańcy Bergamo zawsze byli obiektem kpin, przedstawiani jako typowi wieśniacy.
Po zejściu z mostu Ponte di Rialto, po lewej stronie widzimy długi budynek: na dole są sklepy z pamiątkami, na górze zaś pracują złotnicy, sprzedający swoje wyroby w okolicznych sklepikach. Sporo sklepów ze złotem jest na moście Ponte di Rialto.